Zin

Bij de vraag over de zin van het leven ontkom je er niet aan om ook de zin van de dood hierbij te betrekken. Het een kan niet zonder het ander. Het lijkt bijna gerechtvaardigd om in de dood de zin van het leven te zien. Daarachter houdt onze feitelijke kennis op. Het heeft bij mij nog een zinnige vraag, denk ik, doen ontstaan. Vraagt een willekeurige zeebaars of antilope zich wel eens af wat de zin is van het leven? Dat kunnen ze niet, zult u zeggen. Dat doen wij dan wel voor hen en vervolgens doen we met de fauna wat ons goeddunkt. Vanuit ons menszijn lijkt het zinvol die vraag te stellen omdat we met onze groeiende hersencellen een beetje boven het maaiveld uitsteken ten opzichte van het dierenrijk, alhoewel we onvoldoende beseffen dat we daar zelf ook deel van uitmaken. De grenzeloze arrogantie van de homo sapiens die er toe leidt om zichzelf voortdurend in het middelpunt van het heelal te plaatsen. De mens is tijdens de evolutie, door het lot, geworden wat hij nu is. Dat lot had door de willekeur van de evolutie en de gevolgen daarvan (denk aan komeetinslagen, aardbevingen) een totaal ander organisme dan de huidige mens met zijn angsten, hoop en verwachtingen als soort opgeleverd kunnen hebben. Bij sommige geïnterviewden van Fokke Obbema in de Volkskrant lijkt soms de gedachte te bestaan alsof er een bovennatuurlijke zin aanwezig zou moeten zijn die we bij de geboorte ingeplant hebben gekregen en alleen nog moeten vinden en daar naar handelen.Het is ridicuul om te veronderstellen dat in de creatie die u in de spiegel gereflecteerd ziet een vooropgezette zin aangebracht zou zijn. Zingeving met voortschrijdend inzicht lijkt mij een betere definitie voor de eigen verantwoordelijkheid van de mens. We moeten het doen met de veelzeggende uitspraak: De zin van het leven is dat je er zin hebt én door een groeiend bewustzijn en kennis van onze wereld vooral met een toenemende bescheidenheid. Als je de geschiedenis bestudeert is daar ook alle reden voor. Het overwinnen van de arrogantie en het bestrijden van de onverschilligheid lijken mij een zinvolle uitdaging voor het lot dat ons is overkomen. En blijven lachen natuurlijk, indachtig de uitspraak: het leven is het enige dat we kennen maar dat is nog geen reden om het serieus te nemen.