Dutch Mountains
Kunstmatige verhogingen in het Nederlandse landschap.
Nederland is vlak. Over de hele wereld weet men een paar dingen over ons land te vertellen. Naast de onvermijdelijke molens, tulpen en klompen en Cruyff natuurlijk, weet men vaak ook te melden dat ons land zelfs meters onder de zeespiegel ligt. Voor een groot deel van het land is dit ook feitelijk waar. Zestig procent van het land zou bedekt zijn met water als de dijken doorbreken. Nabij Capelle in Zuid-Holland ligt het laagste punt van Nederland zelfs op bijna zeven meter onder NAP. In de buurt van Utrecht zouden we pas weer droge voeten krijgen. Noodgedwongen zijn er in het verleden in het hele land kunstmatige verhogingen aangelegd die direkt of indirekt met het water te maken hadden. Dijken zijn een vanzelfsprekend voorbeeld, maar ook vliedbergen in Zeeland, terpen en wierden in Friesland en Groningen, belvederes, ringwalburchten, beltmolens, vestingwerken uit de diverse oorlogen die gevoerd zijn, enzovoort. Historisch hadden ze meestal een strategische functie, of alleen om droge voeten te houden of beide. De laatste tijd zijn daar, indirekt door toename van de bevolking, andere typen verhogingen bijgekomen, zoals geluidswallen en kunstmatige uitkijkheuvels midden in de polder of zelfs hele parken, die gevormd zijn uit afval of puin. Al deze verhogingen in het landschap fascineren me en op deze pagina zal ik trachten een fotografische doorsnee te geven van al deze, soms wonderljke pukkels in het landschap.